اثربخشی آموزش مهارت‌های خودآموزی بر مشکلات دست‌خط دانش‌آموزان پسر دارای ناتوانی یادگیری ویژه با نوع نارسانویسی

پژوهش حاضر  با  هدف مطالعه اثربخشی  آموزش  مهارت­های  خودآموزی  بر  مشکلات دست‌خط  دانش‌آموزان پسر دارای ناتوانی یادگیری ویژه با نوع نارسانویسی انجام  شد. روش پژوهش ­آزمایشی  با  طرح  پیش­آزمون -پس­آزمون  با  گروه  کنترل بود. جامعه آماری این  پژوهش  شامل همه  دانش‌آموزان پسر دارای ناتوانی یادگیری ویژه با نوع نارسانویسی  پایه­های  دوم  تا  ششم  ابتدایی  مدارس عادی شهرستان  خرامه  در  سال  تحصیلی 94-1393 بودند  که  از  بین  آن‌ها  نمونه‌ای  به  حجم  32 نفر  به  روش نمونه­گیری  در  دسترس  انتخاب  و  به  طور  تصادفی  در  دو  گروه  کنترل  و  آزمایش جاگماری شدند،  به طوری  که  هر گروه 16 نفر  بودند. از  هر  دو  گروه  پیش­آزمون  به  عمل  آمد  و  گروه  آزمایش  مداخله آموزش مهارت‌های  خودآموزی (مایکنبام و گودمن، 1971)  را  در 15 جلسه  دریافت  کردند  در  حالی  که  گروه  کنترل  این  مداخله  را  دریافت  نکردند  و  در  پایان  برای هر  دو  گروه  پس­آزمون  اجرا  شد. برای  سنجش  مشکلات دست‌خط  از  سیاهه محقق‌ساخته مشکلات دست‌خط(کشاورزی، 1394)  استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل ‌‌کوواریانس تک‌متغیره و تحلیل کوواریانس چندمتغیره تحلیل شد. نتایج  نشان  داد  که  آموزش مهارت‌های  خودآموزی  بر بهبود  مشکلات دست‌خط و خرده‌مؤلفه‌های آن(خطاهای دست‌خط و خطاهای وضعیت بدن هنگام نوشتن) تأثیر معنی­دار داشته است (01/0>p). بنابر­این اجرای مداخله آموزش مهارت‌های  خودآموزی در  بهبود  مشکلات دست‌خط دانش‌آموزان دارای ناتوانی یادگیری ویژه با نوع نارسانویسی مؤثر است.